Gildeweide

Na de aanleg van dit nieuwe evenementenplein in 1977 werd het Kalverweide genoemd. Drie jaar later vond men de naam Gildeweide passender. Die naam is een eerbetoon aan de twee Diessense gilden St. Joris en St. Sebastiaan, die als oprichtingsjaar 1452 respectievelijk 1631 aanhouden.

Tot eind jaren ’70 was de Gildeweide nog een (kalver)weide. Dit perceel was het laatste stukje weiland in die hoek – naar het zuiden tot aan de Lombartsstraat – na de bouw van de Acacialaan een klein decennium eerder. Zie Kerksingel 2 t/m 9 van deze DiessenApp. Vóór de ‘ontginning’ van dit stukje weiland stond op de plaats van de kiosk een oude drinkwaterput voor het vee. Na de ‘ontginning’ kreeg het nieuwe evenementenplein de naam Kalverweide. Deze naam was niet geënt op de voormalige bestemming van het grasveld, maar was afgeleid van de oude akkernaam Calverwey. 

De Diessense gilden plaatsten op het nieuwe evenemententerrein hun wip, een hoge paal met een metalen plaatje erbovenop. Gildelieden probeerden het met een kruisboog eraf te schieten. De gildebroeders overtuigden het gemeentebestuur dat Gildeweide een meer passende naam was voor hun gildeweide. Februari 1980 ‘ploegde de Diessense gemeenteraad de Kalverweide onder en zaaide de Gildeweide in’. 

Gildeweide 1 t/m 6

Het plein Gildeweide heeft, op een korte zijde na, randbebouwing. Wie het plein wil ronden gaat door vier straten: Gildeweide, Acacialaan, Torenlaan en Kerksingel. Dit aantal accentueert de gefaseerde ontwikkeling van het zuidelijk centrumgebied van Diessen. 

De straat Gildeweide is maar kort, en loopt aan de oostzijde van het plein. Zes woningen telt de straat: de nummers 1 tot en met 6. Ze zijn begin jaren tachtig gebouwd in het weiland. 

Kiosk

Diessen had een kiosk, voor het patronaatsgebouw in het oude centrum aan de Kerkstraat. In 1928 nam de – toen nog kerkelijke – fanfare St. Willibrordus het initiatief voor de bouw ervan. 1968/1969 werd deze historische muziekkiosk gesloopt. Zie bij Kerkstraat 1, 3 en 5 in deze DiessenApp.

Nadat politieke initiatieven waren mislukt (geen geld), kwam het comité Diessense Pinksteren met het idee om Diessen weer een muziekkiosk te geven, op de Gildeweide. Met financiële steun van gemeente en bedrijfsleven bouwden Diessense vrijwilligers in korte tijd de markante kiosk. Een krachtig staaltje vrijwilligerswerk dat zijn weerga niet kent. Op pinksterzaterdag 6 juni 1992 werd de kiosk feestelijk ‘geopend’ en door de vrijwilligers ‘ingewijd’.

Diessense Pinksteren was eerste helft twintigste eeuw een kerkelijk (Willibrordus)feest dat in de jaren zestig ‘opdroogde’ en in 1978 nieuw leven werd ingeblazen als jaarlijks terugkerend cultureel evenement. Midden jaren ’90 stierf het een stille dood.

Jac Peetersbankje

9 maart 1994 zou Jac Peeters honderd jaar zijn geworden. Zou. Hij haalde het net niet. In de ochtend van 8 maart sloot hij voor de laatste maal zijn ogen. Zijn dood kwam vrij plotseling, hij was nog kras. Jac zag zijn mijlpaal, toucheerde hem, maar kon hem niet vastgrijpen. De dood tikte hem af. Tweeënzeventig jaar was Jac warme bakker. Hij had een bakkerij aan de Julianastraat en stond bekend om zijn heerlijke speculaas. Wat de bakker in zijn laatste uur niet wist: er stond een bankje voor hem klaar. De gemeente wilde haar eerste honderdjarige er mee eren op de Gildeweide. Het bankje-voor- de-honderdjarige staat een beetje verstopt achter de heg, ter hoogte van de woning Gildeweide 6. De zitplaats draagt een plaatje met de inscriptie: Sjaak Peeters 1894 – 1994. Dat Jac postuum Sjaak werd en zijn eeuw één dag mist, is voor kniesoren. Het bankje straalt de robuustheid en de glorie uit die Jac toekomt: het is in beton gegoten en ademt broodlucht. Even ruiken!

De humoristische bakker liet, ook voor de passant bij zijn bankje, zijn overlevingsmotto na: “Maak een sport van je werk, dan lijd’r niks meej.”(Meer informatie over Jac’s bakkerszaak in Hers en Geens dur Diessen, deel 13, blz. 38.)