Korenpad

Dit was de volksnaam voor een pad dat voorheen van de Beekseweg naar de Heuvelstraat liep en zo de akkers doorkruiste. In 1984 kreeg het huidige Korenpad die naam.

Algemeen

Het Korenpad was een oud pad, een paardenkar breed, zoals er zovele verbindingspaden door het dorp liepen. Vanaf een afstand zag je er het silhouet van boer met paard en hoogkar boven de korenvelden langzaam verder schuiven. Of op zondagochtend, gekromde echtparen op weg naar de gezongen hoogmis in de kerk. Het Korenpad liep van rechts naast het huidige pand Beekseweg 9 naar het zuiden. Halverwege tussen Beekseweg en Heuvelstraat lag een ‘kruispunt’. Van daaruit een stukje naar rechts en meteen links kwam het pad uit achter de molen De Onvermoeide aan de Heuvelstraat. (Zie kroniekjes Heuvelstraat 23 en Heuvelstraat 32 in deze DiessenApp.) Vanaf het ‘kruispunt’ naar links maakte het pad een hoek van vijfenveertig graden en kwam uit op de (huidige) kruispunt Heuvelstraat/Maternusstraat. Delen van het Korenpad bestaan nog. Bij de ontwikkeling van bestemmingsplan Vroonacker werd een deel van het Korenpad verhard.

Bijzondere objecten:

Korenpad 3

Lange tijd, vanaf 1961, terwijl het weggetje nog onverhard was, had het twee aanwonenden, Sjef Vugts en zijn vrouw. Het echtpaar bleef kinderloos. Sjefke, een klein, guitig en markant manneke dreef er een (brom)fietsenzaak die was te bereiken vanaf de Maternusstraat. (Zie kroniekje Maternusstraat 6, 8, (10) en 12 in deze DiessenApp.) Op de uitnodiging voor de opening van zijn zaak in 1961 schreef hij: Korenpad 3 – ingang Maternusstraat. Ruim dertig jaar zat hij met zijn vrouw verstopt in de negorij van het Korenpad. Begin jaren tachtig met de ontsluiting van het gebied kwamen zij er uit te voorschijn. In de loop van zijn leven bouwde Sjefke een verzameling op van oude fietsen, brommers en zelfs enkele motoren. Nadat hij was gestopt als fietsenmaker richtte hij in zijn houten werkplaats een museum in waar hij de mobielen exposeerden. Hij was er trots op, koesterde ze: ze waren zijn kindjes. Op beurzen kocht hij bonken roest en schroot en knapte het vervoermiddel helemaal op. Op de vraag of hij iets wilde verkopen, schudde hij ontkennend zijn hoofd. “Geld doet me niets”, reageerde hij dan – kindjes verkoop je niet. Het was Sjefkes levenswerk.

Op een avond in april 2008 – de verzamelaar was 81 jaar – brandde zijn museum in korte tijd volledig uit: een ramp voltrok zich. Zo’n tweehonderd oldtimers gingen in brand op. Op enkele solexen na bleef er niets van over. Het Brabants Dagblad tekende de volgende dag op: De ravage is enorm. De fietsenmaker schudt zijn hoofd. Hij pakt een stuk van een oude motor op. Snel daarna smijt hij het weer weg. “Er zaten mooie exemplaren tussen. Een bmw-motor uit 1949 en een handgemaakte fiets waar de commissaris van de koningin uit Gelderland nog op heeft gereden. Het was écht mijn levenswerk.”