Molenstraat

Aan deze straat heeft voor zover bekend nooit een molen gestaan en aangezien we deze volksnaam al in 1681 tegenkomen, kan hij ook niet afgeleid zijn van de pas rond 1825 gebouwde Heibloem. Het aannemelijkst is dan ook dat de naam verband houdt met de molen van de huidige Watermolenweg: het was de weg vanuit het dorp naar die molen.

De Molenstraat vloeit vanuit het buitengebied het dorp binnen en dringt door tot het hart van Diessen. Het is de aorta vanuit Baarschot, die ‘zuurstofrijk bloed’ toevoert vanuit het zuiden en zich vertakt bij de pastorie (Heuvelstraat 1). Omgekeerd laat ze kernwaarden het buitengebied invloeien. 

De Molenstraat was ook binnen de bebouwde kom min of meer agrarisch gebied, gelet op het aantal boerderijen. Vanaf de jaren zestig/zeventig werd het vee eruit verdreven, de mestvaalt verdween. De tijdsgeest ‘bekeerde’ de hoeves tot woonboerderij. Op de lege plekken tussen de (woon)boerderijen werden woonhuizen gebouwd waardoor lintbebouwing ontstond.

In april 2021 snoepte de Molenstraat een stukje van de Tongerloseweg af. Op de grens van Diessen en Baarschot werden drie nieuwe woningen gebouwd, als uitvloeisel van een ingewikkeld bestemmingsplan waarbij maar liefst zes locaties in onze gemeente zijn betrokken. Eigenlijk zouden deze nieuwe huizen een adres aan de Tongerloseweg krijgen, maar omdat ze ten noorden van de al bestaande nummers 1 respectievelijk 2 komen, kan dat niet. Om een grootschalige hernummering van de adressen aan de Tongerloseweg te voorkomen, heeft de gemeente de Molenstraat een stukje verlengd zodat de nieuwe huizen een adres aan die weg krijgen. De (Diessense) Molenstraat heeft dus een stukje van de (Baarschotse) Tongerloseweg afgesnoept, met andere woorden: Diessen annexeerde een stukje Baarschot!

De pastoriemuur

(vanaf kruising Molenstraat/Heuvelstraat)

De markante, monumentale pastoriemuur is onderdeel van het pastoriecomplex Heuvelstraat 1. In 1879 kreeg de pastoor toestemming van de bisschop om de schansmuur te verlengen. De jaren daarna werd de schansmuur in zuidelijke richting ‘opgerekt’ tot wat het nu is. Hiervoor werden stenen gebruikt van het baksel dat mislukte in de veldoven nabij Huiske ten Halve (zie beschrijving in kroniekje Beekseweg 24 in deze DiessenApp). Vanuit de Diessense gemeenschap is het initiatief genomen om de muur een beschermde status te geven. Het unieke, historische bouwwerk staat er nu nog vogelvrij.

In de Tweede wereldoorlog schreef de muur geschiedenis. Het Diessens verzet – baldadige jongeren – kalkte op Koninginnedag 1941 – 31augustus verjaardag Wilhelmina – met grote letters WEG MET DE NSB – LEVE WILHELMINA op de pastoriemuur. In hun haast, bang om betrapt te worden, schilderden de mannen de N van NSB in spiegelschrift. Voor informatie over de verzetsdaad zie in In bange en in blije dagen – Diessen in oorlogstijd, blz. 63.

De oude schansmuur is geen dood element, hij leeft, draagt zijn eigen natuur. Hij draagt typische muurplantjes als varens, mossen en bloempjes gevoed door kalk uit de oude cement. De stenen muur baadt in robuuste, archaïsche schoonheid. Hij verdient protectie, dient beschermd te worden. De muur is nu vogelvrij, maakt wel onderdeel uit van het pastoriecomplex, maar wordt niet beschermd als rijksmonument zoals de pastorie.

(Meer informatie over de pastoriemuur in Hers en Geens dur Diessen, deel 14, blz. 32.

Heilig Hartbeeld (kruising Molenstraat/Rijtseweg)

In de tijd van het Rijke Roomse Leven stond dit Heilig Hartbeeld op het Laarplein. – Dit is niet de officiële naam van het plein, maar de volkse aanduiding. Willibrordusstraat en Docfastraat komen samen aan het ‘Laarplein’ Zie rubriekje Laarplein bij Willibrordusstraat in deze DiessenApp. – Het beeld stond symbool voor de liefde van God. 1 juni 1926 boden de inwoners van Diessen het Heilig Hartbeeld aan, aan pastoor Van Enschot, ‘als blijk van liefde en hoogachting’. Die dag vierde de pastoor zijn zilveren priesterfeest – aldus de gegraveerde tekst in de achterkant van de sokkel. Curieus is wel dat het beeld niet van de parochie maar van de gemeente is. 

Tweede helft van de twintigste eeuw verflauwde de katholieke geloofsbeleving in Nederland, ook in Diessen, terwijl het beeld prominent aanwezig was in de entrée van het dorp. De hechting aan het beeld ebde langzaam weg, maar was nog stellig aanwezig: Diessen was katholiek opgevoed. Maar waar blijf je met dat beeld?, zo leek de vraag. In maart 1966 werd het beeld met sokkel gelicht. Het kreeg een plaats in het tuintje voor de kleuterschool op de hoek Molenstraat/Rijtseweg (nu HAT-woningen nrs. 7, 7a en 7b en sporthal.) Oktober 1983 viel de kleuterschool onder de slopershamer. Kort daarvoor nam het beeld een vlucht naar de overkant van de straat, zijn huidige plek. Hier staat het de toekomst in te staren. Symbolisch met de rug tegen de muur markeert het beeld Diessens versleten Rijke Roomse Leven. Nog een enkeling vindt devotie bij het H. Hartbeeld.

Molenstraat 7, 7a en 7b (HAT-woningen)

In de oksel Molenstraat/Rijtsweg stond van 1953 tot 1983 ‘de jongensschool’ (Molenstraat 5). Na de integratie van jongens- en meisjesonderwijs in 1969, waarbij de jongens naar Molenstraat 8 verhuisden, kreeg het gebouw de functie van kleuterschool.  (zie ook het rubriekje bij Molenstraat 8 in deze DiessenApp).

Na de sloop van het gebouw (januari 1984) was er politieke reuring over de invulling van de leeggekomen terrein. In afwachting van onderzoeken en rapporten deed het terrein dienst als parkeerterrein. Al vanaf 1974 stond een sporthal hoog op het verlanglijstje van het Diessense sportleven. Steeds was er geen geld. Bij de behandeling van de begroting 1986 (november 1985) gaf de gemeenteraad groen licht om op het parkeerterrein een sporthal te bouwen.

Aan de korte zijde van de sporthal werden de drie HAT-woningen gerealiseerd. Daarvoor had de gemeente nog een stukje van (linker)buurmans tuin moeten aankopen. In oktober 1987 werd de sporthal geopend en de HAT-woningen betrokken.

(Meer informatie over de ontstaansgeschiedenis van de HAT-woningen (en sporthal) in Hers en Geens dur Diessen, deel 26, blz. 52 t/m 55.)

Molenstraat 8 – Willibrordusschool

Op 1 november 1929 werd de openbare jongensschool die stond op de hoek van de huidige Laarstraat en Heuvelmansstraat door het kerkbestuur Sint Willibrordus overgenomen van de gemeente Diessen. Daarmee was de Willibrordusschool geboren. 

De oude jongensschool werd in 1953 vervangen door een nieuwe school in de oksel Molenstraat/Rijtseweg (later kleuterschool en gesloopt in 1983; nu HAT-woningen nrs. 7, 7a en 7b en sporthal.) Het huidige schoolgebouw (Molenstraat 8) werd in 1958 – nieuwbouw – in gebruik genomen als meisjesschool. De Zusters van Liefde verzorgden er liefdevol het kleuter- en meisjesonderwijs. Van 1946 tot 1969 verzorgden de zusters er ook voortgezet onderwijs in de vorm van huishoudonderwijs aan meisjes van 12 tot 16 jaar. 

Het kleuteronderwijs was gemengd – de katholieke mores zag op die leeftijd nog geen ‘boosaardigheid’ tussen jongens en meisjes. De eerste H. Hartmeisjesschool van de nonnen stond rechts naast de Willibrordusschool (waar nu de Theresiastraat uitkomt op de Molenstraat). In 1912 werd het gebouwd in de pastorietuin. In dat gebouw – een vierkante doos onder fraaie ‘roomsche’ architectuur – verzorgden de zusters  tot 1958 het kleuter- en meisjesonderwijs en van 1958 tot 1969 het kleuteronderwijs. De drie schoolgebouwen wekten samen het beeld op van ‘de Onderwijsboulevard van Diessen’.

In 1969 droeg de congregatie Zusters van Liefde de H. Hartmeisjesschool over aan de Stichting Schoolbestuur Sint Willibrordus, die al het bestuur voerde over de jongensschool. Hiermee ontstond dus het gemengd lager onderwijs in Diessen – spannend voor de oudste jongens en meisjes. De kleuterschool werd gevestigd in de voormalige jongensschool. De kleuter- en meisjesschool – de vierkante doos – van de zusters werd in 1971 gesloopt. 

In 1982, na een verbouwing van de school, kwamen kleuter- en lager onderwijs onder één dak, de kleuters rechts in het gebouw. Met ingang van het schooljaar 1985/1986 werden lager onderwijs en kleuteronderwijs (wettelijk) samengevoegd tot basisonderwijs – een leer/ontwikkeltraject voor kinderen van 4 tot en met 12 jaar.

Via de opbouw van één schoolbestuur binnen de gemeente Hilvarenbeek en de samenwerking met KLIK-kinderopvang is vanaf 2015 de Samenwijs-organisatie zich gaan ontwikkelen. Die beoogt een doorlopende ontwikkellijn voor kinderen van 0 tot 13 jaar. De Willibrordusschool is nu een Samenwijscentrum. Helemaal rechts in het gebouw is het kinderdagverblijf ondergebracht, verdeeld in vier groepen: babygroep, dreumesgroep, peutergroep en de 3+ groep. 

Met de reconstructie van de Molenstraat in 1983 werd er voor de school het parallelweggetje met parkeerplaatsen aangelegd. Ouders kunnen er hun kinderen veilig brengen en ophalen.

(Meer informatie over de (ontstaans)geschiedenis van de Willibrordusschool in Hers en Geens dur Diessen, deel 11, blz. 59 t/m 64.)

Molenstraat 12

De Zusters van Liefde (zie rubriekjes bij Theresiastraat 9 – 11 en Van Wettenstraat in deze DiessenApp) probeerden zoveel mogelijk in hun eigen levensonderhoud te voorzien. Er moest veel zijn: ze waren met velen. Ze hadden een boerderij, Molenstraat 12. De kloosterboerderij is ouder dan het klooster. In 1830 was ene Hendrik Kramer al bewoner van de boerderij aent Sprenkel Eynd. Voor het stichten van het klooster werden boerderij met bijbehorende gronden opgekocht. 

Een boerenbedrijf was de boerderij eigenlijk niet: de zusters hadden weinig gronden, hielden geen koeien; slechts enkele varkens en kippen ten behoeve van eigen levensonderhoud liepen er rond en ze plukten veel fruit. Ook oogstten ze uit moestuin en kas. In het zuidelijke deel van de kloostertuin, achter de kloosterboerderij en om de kloosterbegraafplaats heen, werd aanvankelijk nog wel graan geoogst. Bij het ter ziele gaan van het klooster was de tuin één grote fruitboomgaard. Naast de kloostertuin hadden de zusters anderhalve hectare grond (in de volksmond De kloosterakker) in het gebied ’t Turkaa (vanuit de Molenstraat ter hoogte van nummer 11 over het riviertje de Reusel). Ook beheerden de zusters een fruitboomgaard in het gebied Diessens Broek ten noorden van Diessen. 

Bijzonder was de fruitbewaarplaats die rechts in de boerderij was ondergebracht. De muren waren met riet en leem dubbel geïsoleerd. Tot diep in het voorjaar aten de nonnen vers fruit van de laatste oogst. Diverse ‘boeren’ hebben de kloosterboerderij bewoond. De laatste – hij noemde zich bedrijfsleider – was de Zeeuw Jos Steur. Gelovig, begaan met zusters en fruitbomen, deed hij midden jaren tachtig met pijn in het hart voor de laatste keer het licht uit van ‘zijn’ kloosterboerderij.

(Historische informatie over deze (woon)boerderij in Hers en Geens dur Diessen, deel 23, blz. 33.)

Molenstraat 12A en 14

De oudste informatie over deze woonboerderij dateert uit 1680. De boerderij is in 1979 gedeeltelijk afgebroken. Bij de herbouw is de boerderij gesplitst in twee woonhuizen: Molenstraat 12A en 14. De Diessense zusjes Maria en José Nooijens (met hun partners) kochten de boerderij via hun vader, die het pand gekocht had van zijn oom Jantje Kroot. Die kocht het pand eind jaren vijftig van Kees van Gestel en zijn zus Marie. Ze bouwden de twee onder een kapwoningen Molenstraat 13 en 15 (schuin tegenover) en betrokken ieder één zijde met hun partners. 

Bijzonder is de nis met Mariabeeldje – ingenesteld in haar grotje – links naast de voordeur van Molenstraat 12A. Dat had voor Kroot een bijzondere devote betekenis. Die kwam voort uit zijn diepgewortelde katholieke geloofsovertuiging en speciaal daarin de voorspraak van Maria. Toen hij zijn boerderij verkocht liet hij notarieel vastleggen dat het beeldje niet verwijderd mag worden op boete van vijftienhonderd gulden (€ 740,–). Die verbintenis blijft op het beeldje rusten ook bij doorverkoop van de woning.

 (Historische informatie over deze (woon)boerderij (Jantje Kroot) in Hers en Geens dur Diessen, deel 23, blz. 34.)

Molenstraat 13 en 15

Zie rubriekje over Molenstraat 12A en 14 in deze DiessenApp.

Molenstraat 16

De oudste informatie over deze woonboerderij dateert uit 1688.

De laatste boer was Frans van Gils. In mei 1976 trok hij voor de laatste keer de schuurdeur achter zich dicht. Hij trok met vrouw Tina en zijn gezin naar een nieuwbouwwoning een stukje verderop: Molenstraat 45, het laatste huis aan deze straat. Daar had hij, op eigen grond, in 1972 een varkensbedrijf gebouwd. Vier jaar boerde hij op afstand. Jarenlang was hij aan het touwtrekken met de gemeente Diessen. Telkens bewoog ‘de zakdoek’ een metertje naar links, dan weer naar rechts. Toch hadden beiden hetzelfde doel: het boerenbedrijf weg uit het dorp. – Van Gils had nog geen twee hectare grond aan huis. – In 1974 gaven ze ‘elkaar’ de hand. De gemeente kocht boerderij en ernaast gelegen schuur (nu kavel van Molenstraat 14A). Van Gils volgde het tijdsbeeld: hij zette zijn gemengd bedrijf om in een gespecialiseerd bedrijf: varkens. Zijn verkochte boerderij werd, zoals alle boerderijen in de Molenstraat, verbouwd tot woonboerderij.

(Historische informatie over deze (woon)boerderij (Janus van Gils) in Hers en Geens dur Diessen, deel 23, blz. 34 en 35.)

Molenstraat 20

Op 18 augustus 1910 werd in de herberg van de weduwe van Jan van Ostade (nu Molenstraat 31) door notaris Huijsmans het ‘landbouwershuis met stal, schuur, schop (half-open schuurtje) en tuinen’ van Michiel Evers publiek verkocht. Petrus van Hoof uit Middelbeers was de koper voor zijn zoon Jan die aannemer-timmerman was. Die brak het ‘landbouwershuis’ af en bouwde er een woonhuis met ‘elektrische timmerwinkel’. Het was rond 1926 dat buurman huisschilder Smetsers kwam vertellen dat hij stopte met ‘hun’ kruidenierswinkeltje. “Jullie hebben een stel meisjes, misschien is het iets voor jullie om de kruidenierswinkel over te nemen.” Dat gebeurde. Ze begonnen in het kamertje rechts naast de voordeur. – Smetsers vertelde het ook aan buurman Van Ostade, tegenover (met de genoemde herberg), waarop die ook een kruidenierswinkeltje begon. –

In 1948/1949 nam zoon Harrie van Hoof en zijn vrouw Riet Peeters het pand over. –Zijn vader bouwde een woonhuis links naast Molenstraat 20. Die ‘nieuwbouw’ is inmiddels gesloopt; op dat kavel staan nu de twee panden Molenstraat 22 en 22A. – Harrie verbouwde de timmerwinkel tot kruidenierswinkel (achter de dichtgetimmerde ramen aan de rechterkant in de voorgevel). Rechts schuin achter het pand trok hij een nieuwe timmerwerkplaats op, die nog steeds aanwezig is. Later bouwde hij er de ‘droog-veldschuur’ naast. 

De kruidenierswinkel – de ‘buurtsuper’ – zat nog enkele jaren in de A&O-supermarktketen. In 1975 stierf de winkel met het overlijden van Harrie. De timmerwerkplaats was al eerder ter ziele gegaan. 

Het pand wordt nog steeds bewoond.

(Meer informatie over de winkel in Hers en Geens dur Diessen, deel 13, blz. 30/31. Over de verkoop van het landbouwershuis Hers en Geens dur Diessen, deel 23, blz. 33)

Treurwilg bij Molenstraat 20

Naast het oude winkelpand aan Molenstraat 20 staat een fraaie en dikke treurwilg.

Zie Han van Meegeren, Bijzondere bomen in Diessen en Baarschot, Hers en geens dur Diessen deel 16

Molenstraat 23, 23A en 23B (en 22, 22A en 24)

Het landbouwperceeltje waarop deze drie huizen staan lag jarenlang min of meer ‘braak met landbouwbestemming’, een paardje hield het gras kort. Zoals de landbouwpercelen tot de grote ruilverkaveling in de jaren zestig versnipperd en in kromme lijnen door dorp en buitengebied lagen, was ook dit een ‘verdwaald’ stukje grond. Eigenaar Van den Hout had er ruim veertig jaar geleden al een andere bestemming voor in gedachte: bouwgrond. De gemeente werkte niet mee: het perceel lag in het dal van het riviertje de Reusel. Toen dat probleem leek te verdampen was het de bedenker van de stankcirkel (een denkbeeldige cirkel rondom een veehouderij als stankbron) die de plannen van Van den Hout in de boeien hield. Pas toen de stank(cirkel) optrok ontstonden er bouwmogelijkheden. Dat gold niet alleen voor Van den Hout. Er kwamen meer ‘mussen op de oogstplaats af’ toen de geurbelemmering was vervallen. Tussen 2015 en 2020 verrezen er zes nieuwe woningen tegenover elkaar: Op het weitje van Van den Hout de woningen met de nummers:23, 23A en 23B, en aan de overkant de woningen met de nummers 22, 22A en 24.Je ruikt er niets meer. En Van den Hout: zijn wachten, soms knarsetandend, zal hem geen windeieren gelegd hebben. De bouwgrondprijs van honderd gulden steeg in veertig jaar naar vijfhonderd euro per vierkante meter. Dit is exclusief het onderhandelingsresultaat bij verkoop van zijn ‘verdwaald’ stukje grond – smartengeld.

Molenstraat 26

Dit pand zit goed in de verf. Er kleeft een rijke schildershistorie aan. Vijf generaties Smetsers werden er met kwast en blikken verf groot gebracht – is niet helemaal waar: de tweede generatie (Toontje) betrok dit pand, (waarschijnlijk) in 1911. Tot 1935 was het pand een boerderijtje, dat toen werd verbouwd – er zitten nog oude boerderij elementen in het huidige woonhuis. 

In 2020 bestond schildersbedrijf Smetsers – inmiddels glas- en schilderwerken – 135 jaar. Aan het begin van de vorige eeuw dreef de tweede generatie er nog een kruidenierswinkeltje bij, dat hij rond 1926 overdeed aan de buren (zie kroniekje bij Molenstraat 20 in deze DiessenApp). Later runde de familie er een verfwinkeltje bij, dat in 1965 ‘logisch’ werd uitgebreid met drogisterij en parfumerie, met onder andere ‘verfartikelen’ voor dames. De winkel bestaat niet meer. Op Molenstraat 26 woont nu het vijfde schildersgeslacht: Robert van Ton van Jan van Toontje van Jantje Smetsers.

(Meer informatie over 125 jaar schildersbedrijf Smetsers in Hers en Geens dur Diessen, deel 19, blz. 39 t/m 46.)

Molenstraat 29-31

Uit oude stukken wordt opgemaakt dat op 18 augustus 1910 in de herberg van de weduwe van Jan van Ostade door notaris Huijsmans het ‘landbouwershuis met stal, schuur, schop (half-open schuurtje) en tuinen’ van Michiel Evers publiek verkocht werd. (Zie hiervoor ook het rubriekje bij Molenstraat 20 in deze DiessenApp.) Die herberg was het huidige pand Molenstraat 31.

Rond 1926 kwam buurman Smetsers vertellen dat hij stopte met ‘hun’ kruidenierswinkeltje. – Hij ging het ook vertellen aan zijn andere buurman Van Hoof; zie hiervoor eveneens het rubriekje bij Molenstraat 20 in deze DiessenApp. – Van Ostade had er wel oren naar en bouwde in zijn pand (evenals Van Hoof) een kruidenierswinkeltje. Zijn vrouw Kee van Cuyk verkocht er naast kruidenierswaren ook rookwaren en snoep en nog veel meer artikelen, van fietsbanden tot klompen en petten. Dochter Lies huwde Noud van Beurden en nam het winkeltje over. Toen Noud in 1965 overleed, deed ze het winkeltje van de hand. Maar het bloed kroop waar het niet gaan kon. Anderhalf jaar later opende ze er wijnhandel-slijterij ’t Molentje, die zij 34 jaar lang tot de komst van de euro in 2002 runde. Toen was de woning al gesplitst in de nummers 29 en 31 en had de volgende generatie aan de achterkant van het pand een bloemenzaak gevestigd. Die (Bolenius bloemsierkunst) verhuisde in 1999 naar De Buskes, nabij de rotonde aan de Beekseweg. 

(Meer informatie over de winkel in Hers en Geens dur Diessen, deel 13, blz. 32/33. Meer informatie over de verkoop van het landbouwershuis in deze herberg zie Hers en Geens dur Diessen, deel 23, blz. 33).

Molenstraat 35

De oudste informatie over deze woonboerderij dateert uit 1680.

(Historische informatie over deze (woon)boerderij (Bart Liebregts) in Hers en Geens dur Diessen, deel 23, blz. 31 en 32.)

Molenstraat 39

De oudste informatie over deze woonboerderij dateert uit 1680.

Korte tijd was de boerderij in de jaren ‘50/’60 het centrum van de Diessense jeugdbeweging Jong Nederland. Eind jaren zeventig werd het pand een woonboerderij.

In 2020 verdubbelde het aantal wooneenheden in de woonboerderij: het pand werd geplitst. 

(Historische informatie over deze (woon)boerderij (Toon van Gils en Cato van Selst) in Hers en Geens dur Diessen, deel 23, blz. 31.)

Molenstraat 42a

Diessen kent Gildeweide als straatnaam, een plein met kiosk, ‘opgedragen’ aan de twee Diessense gilden Sint Joris en Sint Sebastiaan. Het laatstgenoemde gilde gebruikt de Gildeweide nog om er met de kruisboog te schieten op het plaatje bovenop de schutsboom.

Sint Joris had zelf een gildeterrein met schutsbomen aan het einde van de Holenweg. Daar plande de gemeente nieuwe woningen en dwong het gilde om ‘op reis te gaan’. In 2009 verhuisde ‘Sint Joris’ naar dit mooie/grote gildeterrein Molenstraat 42a. Zeven schutsbomen werden er geplant. Er verrees een gildehuis, om het sociale aspect van de vereniging tot zijn recht te kunnen laten komen. Toen de accommodatie gereed was, nodigde het gilde zijn geestelijk adviseur uit om het terrein, schutsbomen en gildehuis in te zegenen. Daartoe hoefden ze ‘niet ver van huis’: de eigen gildebroeder Ron van den Hout, nu bisschop van het bisdom Groningen-Leeuwarden, toen nog deken van het decanaat Heusden-Waalwijk-Zaltbommel, was en is geestelijk adviseur van gilde Sint Joris. Onder vliegend vaandel en bij slaande trom sprak hij zijn gewijde, sacrale woorden en besprenkelde met kwast de Sint Jorisgildegeest.

Spannend is het jaar 2021 voor gilde en gildebroeders, één in het bijzonder: Edgarth de Laat. De huidige gildekoning kan zich in september – op het gewijde gildeterrein aan de Molenstraat – met de kruisboog tot keizer promoveren: drie maal (periodes van vier jaar) achtereen koning.

Molenstraat 45

Zie rubriekje over Molenstraat 16 in deze DiessenApp. In 2020 werd het varkensbedrijf ontmanteld, de stallen gesloopt om gebruik te maken van de provinciale Ruimte voor Ruimte-regeling. Die biedt agrariërs de mogelijkheid hun agrarische bebouwing te slopen met financiële ondersteuning en in ruil voor een bouwtitel voor een woonhuis. Die woning kan ontwikkeld worden op de locatie waar de stallen worden gesloopt, maar mag ook elders binnen de provincie Noord-Brabant worden ingezet.