Van Wettenstraat

Genoemd naar Maria Theresia van Wetten (1805-1873). Ze was dienstmaagd bij de Diessense pastoor Boeren en liet na haar dood het aanzienlijke bedrag van f 10.000 na, dat werd besteed aan de bouw van het klooster. 

Ondanks dat de Van Wettenstraat in een woonbuurt ligt, ontbreken er voordeuren. De straat is ‘kinderloos’ gebleven. Ze kijkt tegen de achterwerken aan van de woningen met even huisnummers aan de Kruisberg. De Van Wettenstraat ligt verstopt, loopt dood en had jarenlang naam noch straatnaambord. Hoe hard kan het leven zijn! Als de rehabilitatie van een verloren zoon kende de gemeente in 2009 de straat op 29-jarige leeftijd alsnog haar naam toe, nam haar op in ‘de burgerlijke stand’. 

Met de ‘ontginning’ van de kloostertuin van de Zusters van Liefde in 1986 werd de Van Wettenstraat gepland en benoemd. Het zou een insteekweg zijn vanaf de Theresiastraat achter de school. Later werd besloten deze insteekweg niet aan te leggen en verviel de straatnaam, tot deze in 2009 naar het zuiden werd verschoven naar de huidige ligging.

Miskenning ligt op de loer. De weg lijkt achtergesteld, maar: heb achting voor de Van Wettenstraat! Ze ademt historie uit. De gronden aan de Van Wettenstraat verdragen de brokstukken van het klooster – ze schrijven een eeuw Diessense religieuze geschiedenis – en gewijde aarde omsluit de overblijfselen van de overleden nonnen. 

Zoals gezegd, de Van Wettenstraat liep dood, en loopt nog steeds dood. Na de bouw van de woningen aan de Kruisberg in 1980 stond in de tuinen van de huisnummers 46 en 48 en de (toen nog te bouwen) HAT-woningen aan de Kerksingel het washuis van de zusters aan het einde van de Van Wettenstraat. In 1983 werd dit markante gebouw verbrijzeld, drie jaar vóór de sloop van het klooster. 

De kloostertuin

Vanaf het midden van de Van Wettenstraat, tegenover de ‘achterwerken’, door een opening van de kloosterhaag arriveert de wandelaar in een authentiek stukje kloostertuin. Het lag aan de voet van (de achterkant van) het klooster van de Zusters van Liefde. Het brevierpad van de nonnen, waarop ze gebeden prevelend een frisse neus haalden, kadert nog immer deze Hof van Eden. Aan de westzijde ervan maakte de tuinman van het klooster er zijn levenswerk van om de takken van de perenbomen in een boog over het pad te leiden – een sfeervolle natuurlijke arcade. Wat van het Perenlaantje rest zijn twee perenbomen die in vroomheid staan te vermolmen. Het enige levende bewijs aan een vervlogen actieve nonnencongregatie.

In 1985 verlieten de laatste zusters van de krimpende orde hun klooster. De gemeente Diessen kocht pand en gronden aan. De sloperskogel verwoestte het markante, historische gebouw. Diessen zag een monument in puin verbrokkelen. (Het kloostertorentje werd gered en staat nu aan het einde van de Heuvelstraat, zie rubriek Heuvelstraat in deze DiessenApp.) De achterliggende tuin werd verwaarloosd. Jarenlang ging de natuur er zijn gang, onkruid en bramenstruiken tierden welig. Konijnen vonden er hun eldorado. Onder de wegkwijnende fruitbomen groef de jeugd rovershutten. Een gedeelte van het terrein bestemde de gemeente tot voetbalveldje. Het speelveld kreeg een tweede helft bij de herinrichting van de tuin jaren later. Nieuwe fruitbomen herinneren aan de oude fruitboomgaard. 

De oostzijde van de ‘nieuwe’ kloostertuin wordt gemarkeerd door de achterzijde van de Willibrordusschool. Rechts daarnaast ligt de voormalige kloosterboerderij (zie kroniekje bij Molenstraat 12 in deze Diessenapp). Aan de zuidzijde van de kloostertuin ligt een parkje. Dat was tot 1986 het kloosterkerkhof van de Zusters van Liefde. – De schuin omhoog liggende kruisjes gaven het beeld van gereedstaande vliegtuigen op een Engels vliegveld tijdens de Tweede Wereldoorlog. De kruisjes zijn bij de herinrichting weggehaald. – Het parkje is aangelegd over de graven van de zusters heen. Hun overblijfselen rusten er in vrede.

Het monument met de namen van alle vanaf de oprichting van het klooster begraven zusters markeert dit voormalig kerkhof. De kalkstenen beeldengroep op de monumentmuur dateert uit ca. 1928 en bestaan uit een gekruisigde Christus, Johannes en Maria. De drie stenen links naast het monument zijn relieken van het klooster. De steen met de tekst Theresiagesticht 1884 hing hoog tegen de voorgevel van het klooster. Het oude, hoge grafmonument herinnert aan Maria van Wetten. De derde reliek is opgedragen aan pastoor Van Iersel. Hij was pastoor van Diessen toen de bouw van het klooster in 1888 werd opgeleverd. (Meer informatie over de ontstaansgeschiedenis van het Diessense klooster en de sloop ervan in Hers en geens dur Diessen, deel 15, blz. 70 t/m 85.)