Witvenstraat

Deze straat is omstreeks 1950 tijdens de ruilverkaveling ontstaan en kreeg van de ruilverkavelingscommissie de naam Witvenstraat. Eén van de akkers in deze omgeving droeg de naam “Witven”, hetgeen er op kan wijzen dat hier vroeger een meertje is geweest met bijvoorbeeld wit zand of witte bloemen. Een andere verklaring is dat ‘wit’ verwijst naar turf van een matige kwaliteit, in tegenstelling tot de zwaardere ‘zwarte’ turf.

Witvenstraat 1: voormalige kerk

De eerste helft van de 20^e eeuw stond voor Haghorst in het teken van groei. Rond de jaarwisseling telde Haghorst zo’n 35, verspreid gelegen, boerderijen. Door de aanleg van het kanaal en de ontginning van de uitgestrekte heide nam het aantal inwoners toe, mede door toestroom van ‘immigranten’ uit Gilze-Rijen, Oosterhout en omgeving. Bij de sluis ontstond een dorp. Tegelijk met het aantal inwoners groeide het verlangen naar zelfstandigheid. Dit spitste zich vooral toe op de wens een eigen school en kerk te stichten. Eind jaren ’30 zag het ernaar uit dat het ging lukken, maar de Tweede Wereldoorlog gooide roet in het eten. Na de bevrijding werd de draad opgepakt en in 1946 werd met vereende krachten een kerk gebouwd. 

De Sint Josephkerk werd in 1946 gebouwd in de wederopbouwstijl onder architectuur van H. Pontzen, die later ook de pastorie bouwde. De bakstenen voor de kerk werden door de boeren met paard en wagen gehaald bij de steenfabriek in Udenhout, het zand in Casteren. In de gevels, opgetrokken uit machinale baksteen, zie je siermetselwerk met visgraat, vervlechtingen en aanzetblokken van natuursteen. In de voorgevel aan de Witvenstraat zit een roosvenster en een getoogde deur. In de oostgevel (Sint Josephstraat) zitten rondboogvensters in siermetselwerk. Het zadeldak is gedekt met rode, opnieuw verbeterde Hollandse pannen.  Op de wijdingssteen op de hoek links van de ingang staat: ‘Ik werd gelegd door M. v.d. Linden 6 oktober 1946’. Martinus van der Linden was toen pastoor in Diessen. Aanvankelijk hoorde Haghorst nog bij de parochie Diessen, maar per 22 juli 1949 werd het een zelfstandige parochie, met als patroon St. Joseph, de vader van Jezus.

In 1950 is de naastliggende pastorie gebouwd en werd de kerk uitgebreid met een sacristie. In 1968 werden een portaal en twee zijbeuken aangebouwd. In het torentje van deze eenvoudige kerk zat een klein klokje, meer een bel eigenlijk. In 2004 zorgde de bevolking van Haghorst voor een luidklok van 260 kg, die werd opgehangen in een zelfgemaakte klokkenstoel. 

De parochie was en bleef echter klein, nauwelijks 500 zielen. De laatste pastoor overleed in 1995 op 75-jarige leeftijd. Door gebrek aan priesters kwam er geen opvolger meer. De parochie werd in 2013 opgeheven en de kerk van Haghorst werd gesloten en later verkocht. Meer over de parochie en de kerk op de Haghorst kun je lezen in het boek Haghorst ons Dorp.